Een terugblik op één jaar Zowie Zep

U kijkt hier naar een verzameling van één jaar aan perspectiefwisselingen, mind nuggets en harde levenslessen. Ik kijk samen met jullie terug op een jaar vol mooie ontwikkelingen. Zo ben ik (bijna) wekelijks te horen in de Korreltjes Zout Show, schoof ik vorige week aan bij de Helden & Hordes podcast, freelance ik wat in de rondte, mag ik volgende maand als tafelgast bij de Pauw Academy aanschuiven, ben ik gestopt bij de IKEA en mag ik weer een hoop nieuwe ervaringen van mijn bucketlist afstrepen.

Niet super indrukwekkend. Toch gaat het goed met deze knaap. En hij heeft tot op heden geen spijt van zijn keuze om het roer om te gooien of moeite om in de 3e persoon over zichzelf te praten. 

En natuurlijk modder ik nog steeds maar wat aan. Ik doe ook maar wat. Waarmee ik eigenlijk aan wil geven dat er ook een heleboel mis is gegaan. Daar ben ik verder senang mee. Het zou zorgwekkender zijn als ik na een jaar ploeteren tot de conclusies kwam dat ik niets fout had gedaan. Dat zou namelijk betekenen dat ik niet was ontwikkeld – als schrijver, als persoon, als verkapte spirituele sjaak en als vader van twee katten.

“Nerveus? Ikke? Huh, watte? Nee hoor, ik kijk altijd alsof ik de dochter van Liam Neeson net heb ontvoerd… Telefoon al op stil gezet?! Mama al geappt…? Oh wacht volgens mij staat daar een LDK8000 elite op mij gericht.. heb ik de katten wel eten gegeten… Zit er nog Mozarella in mijn snor van die quattro formaggi van daarnet? *ENNN ACTIE* Oh volgens mij zegt die man met dat strenge brilletje en die koptelefoon op actie, dat betekent dus dat we…. “*JA, KOMT IE*“

Slik. 

“Oh. Helleuw.”

Toen ik Zowie Zep startte koos ik niet zonder reden om mijn aanmodder filosofie te evangeliseren. Er waren al teveel mensen die beweerden ‘het’ te weten. Nergens zag ik mensen die zeiden: “Ik weet het ook niet. Eigenlijk doe ik maar een dotje.” Dat zat me niet lekker. Hoe kan je met een stalen gezicht zeggen dat je alles weet. Hoe kan je toegeven een keertje fout te zitten, als jij een monopolie op de waarheid denkt te hebben. Waar liggen mogelijkheden voor vooruitgang als je niks fout doet?  

Met andere woorden: wat valt er te verbeteren in een wereld die zich nooit achter de oren krabt?

Met angst als solistische souffleur gedurende mijn gehele bewuste leven, kwam mijn filosofie nooit verder dan als echo in mijn eigen breinkamer. Net zoals iedere vers afgestudeerde snot pegel twijfelde ik over mijn capaciteiten. Wat had ik mensen te bieden? Wat was mijn inbreng? Een enorm berg aan ervaring met deep-learning en hyperfocus in een voetbalsimulatiespel? Een tomeloze schat aan kennis over het aangaan van kortstondige interpersoonlijke relaties via een geosociale smartphone applicatie?

Wellicht dat er ergens een markt zou bestaan voor mijn fameuze oog voor “high potentials” en gracieuze “swipes”?

Ik heb het inderdaad over tinderen en ‘vleesswipen’

Zoals gebruikelijk liep ik over van de vragen en verdronk mijn poel aan antwoorden in de pandapunten. Ik liep vast in mijn eigen verwachtingen. Als ik iets startte, lukte het niet om door te zetten. En zodra ik die opstartfase wel soepel doorkwam, stak iets of iemand anders er weer een stokje voor.

Nou zou ik de nodige complottheorieën erop los hebben kunnen laten en mezelf wijsmaken dat het universum samen zweerde tegen mij. En hoewel dat enorm verleidelijk is, is het tegelijkertijd ook onzin. Verkeerslichten staan nou eenmaal niet altijd op groen. Er zitten ook gele en oranje winegums in een zak, niet alleen de lekkere rode. Perfecte condities bestaan niet.

Er kwam een punt waarop ik besloot om niet meer als speelbal voor het lot te fungeren. Met het opzetten van Zowie Zep luidde ik het startschot. Fouten maken was onvermijdelijk. Dat kon ik niet voorkomen. Het enige dat ik wel kon doen is leren van mijn fouten.

Vandaar dat ik er een aantal met jullie wil delen – dingen die ik aan mezelf in 2018 had willen adviseren. Een aantal oepsjes. Dingen die ik in 2019 anders wil doen. Ga lekker zitten voor mijn vijf reminders to self (die ongetwijfeld ook handig kunnen zijn voor jou):

Reminder to self #1

Altijd heb ik geschreven vanuit de intentie om mensen te helpen. Helaas niet altijd met een even duidelijke structuur. Mijn website is hier een mooi voorbeeld van. Ik wilde de start van Zowie Zep niet dermate lang uitstellen dat het uiteindelijk weer als concept op de :D-schijf (niet deze ?-schijf) van mijn computer verdween. Met wat marketing kennis in mijn koker besloot ik om te kiezen voor een minimum viable product – wat eigenlijk een duur woord is voor gewoon beginnen.

Een nadeel van deze aanpak is dat ik mezelf niet de tijd heb gegund om te denken over een heldere structuur. Mensen die op mijn website komen weten niet altijd even goed wat ik doe of wat er van hen verwacht wordt. En hoewel het leuk is om op onderzoek uit te gaan, is toch wel fijn om ergens een rode draad te ontdekken. En dan niet eentje die aan de speld in een hooiberg vastzit.

Het voordeel is dat ik nu bezig ben met iets waardevols en anders nog steeds pastasauzen en fietszadelhoesjes zou hebben verkocht.

Ik beloof vanuit de grond van mijn hart dat het vanaf hier alleen nog maar bergopwaarts zal gaan. Voor de mensen die nog niet afgehaakt zijn: bedankt dat jullie het hebben uitgehouden met mij. En voor de mensen die nieuw zijn: jullie hebben geluk. Mazzelpikkies en mazzelvagijnen. Mijn leven is namelijk al gebeterd. Te beginnen met de gestructureerde opzet van dit artikel in het welbekende lijstjes format. Wat overigens totaal geen goedkope, clickbaity, trafficboostende en inferieure vorm van content is.

Of wel natuurlijk. Dan zijn jullie erin getrapt. Niet alleen Rumag is in staat om jullie troep voor te schotelen.

Één schrale troost voor de volgers van het eerste uur, vanaf hier wordt het gestroomlijnder dan een Delorean in een Bōsōzoku jasje.

Ongeveer zo vlot dus

Reminder to self #2

Waarschijnlijk de belangrijkste ‘reminder to self’ in deze lijst: theorie niet boven praktijk plaatsen. Actie spreekt luider dan woorden. Kennis is niets waard als je er niets mee doet. Of zoals je al in de Helden en Hordes podcast hoorde: “je kan je tijd beter verdoen, dan verdenken”.

Soms zijn grote, moeilijke en indrukwekkende problemen zo groot, moeilijk en overweldigend dat jezelf eindeloos onderdompelen in theorie de enige werkbare optie lijkt. Ik realiseerde me echter niet dat het grootste obstakel in het aanleren van deze doe-filosofie lag in het uitvogelen hoe ik het in de praktijk moest brengen zónder de theorie te kennen. Voordat je profijt wilt hebben van je kennis, moet je het eerst toe kunnen passen. Voor mij is het niet helemaal duidelijk waarom je kostbare uren van je tijd investeert in iets waar je vervolgens niets mee gaat doen. Wat dit aangaat kan ik alleen maar aan mezelf beloven om te blijven doen. 

Vandaar dat ik bezig wil blijven met bezig blijven. Ik wil ondernemen. Dingen creëren. Experimenteren. En mezelf blijven verbazen. Of dat nou zoiets is als een boek schrijven, een nieuwe onderneming starten, films maken, podcasten, starten bij een nieuwe baan of een Youtube kanaal beginnen. Welke precieze invulling je eraan geeft doet er niet toe. De enige onmogelijke reis, is de reis die je nooit begint. Althans, dat heb ik Tony Robbins een keertje horen zeggen. En hij is een zelfhulp goeroe. Dus. Waarom zou je hem niet geloven?

Actie!!

Reminder to self #3

Het derde punt ligt in lijn met punt twee. Practice what you preach. Er lag teveel focus op denken en te weinig op actie. Schrijven en dingen overpeinzen is één ding. Ze in de praktijk brengen is een tweede. Mensen die regelmatig stukken van mij lezen, weten dat alles wat ik schrijf zo goed als autobiografisch is. Ik geef als het ware advies aan mezelf en jij kan eruit filteren wat bruikbaar is voor jou.

Er is helaas geen vervanging voor actie. En dat is iets waar ik mezelf nog te vaak aan moet herinneren. Voordat ik jullie vertel wat je moet doen, wil ik het in eerste instantie zelf gedaan hebben. En het liefst zo goed mogelijk. Ik kan niet van jullie verwachten dingen te doen die ik zelf niet gedaan heb. Voordat ik ga preachen wil ik eerst zelf de top reachen. Prijs de heer. Als het de eerste keer niet lukt, doe het dan nog een keer. Ik zal jullie niet verder vermoeien met andere rijmelarij van lik me vestje. Voordat jullie denken dat ik jullie kostbare tijd niet serieus neem. 

Sweet baby jesus! Hallelujah!

Verwar inactie niet altijd met luiheid. Er bestaan in mijn ogen twee vormen van lui zijn:

1.  luiheid die voortkomt uit het niet na durven jagen van je dromen.
2. luiheid die voortkomt uit prioriteiten durven stellen.

Luiheid wordt vaak uitgelegd als iets negatiefs. Terwijl ik denk dat er heel vaak andere redenen aan ten grondslag liggen. Waarom zou ik mijn kostbare tijd investeren in iets dat het niet waard is? Sommige dingen doe je niet, zodat je andere dingen wel kunt doen. Dit is niet iets waar op neergekeken moet worden. Ik noem dat gezonde prioriteiten durven stellen.

Om minder bang te zijn en betere prioriteiten te kunnen stellen, wil ik me richten op de twee belangrijkste oefeningen die ik daarvoor gebruik (met dank aan Tim Ferris):

• Fear-setting: er bestaan enorm veel dingen die ik wil doen, maar niet gedaan krijg omdat ik bang ben. Vervolgens blijf ik ze net zo lang uitstellen tot ze van mijn prioriteitenlijstje verdwijnen. Dat is zonde aangezien dit vaak de dingen zijn die het liefste zou willen bereiken. Om deze instelling zoveel mogelijk te voorkomen, probeer ik niet alleen te kijken naar de kosten en risico’s van actie. De kosten van inactie vind ik veel interessanter. Als je alle dingen onder elkaar zit die je misloopt door iets niet te doen, wordt datgene wél doen plotseling een stuk aantrekkelijker. Een aanpak die tot nu tot geweldig is gebleken als ik vast leek te zitten in een lastig dilemma of probleem. 

• Deadlines: deadlines zijn geen eng woord om je instant op te zadelen met peutervleermuizen in je buik die net een hele zak Smarties op hebben. Deadlines hebben een bewezen effect op je productiviteit. Het gevaar van werken zonder deadlines is dat je allerlei onnodige taken voorrang gaat geven en je doel niet haalt. Flexibele deadlines klinken ideaal, maar dit zijn ze niet; een taak breidt zich namelijk uit tot de tijd die beschikbaar is om de taak te realiseren. Als je 3 weken de tijd hebt om iets te doen, zal het je waarschijnlijk 3 weken kosten om die taak te voltooien. Maar als je 6 weken de tijd hebt, zal diezelfde taak je waarschijnlijk 6 weken kosten. Dit geldt ook voor taken op micro niveau. Plan 2 uur in voor een meeting en je zal zien dat je de volle 120 minuten rond de tafel zit. Dit inzicht heeft me het belang van deadlines in laten zien. Ze helpen me om gefocust en op stoom te blijven.

Voortaan wil ik slimmer werken in plaats van harder. Ik heb me voorgenomen om de meest luie ambitieuze persoon te worden die je kent.

? Hoe ik dat doe? Of beter gezegd, hoe begin ik?

1. Begin je dag met het opschrijven van je prioriteiten ((ik doe dat in een fancy smaragdgroene Moleskine omdat alle influencers en goeroes dat doen. En omdat mijn huisgenoot ‘m niet gebruikte))
2. Deel alles op in kleine, behapbare taken
3. Stel jezelf de vraag: wat is de eerste, concrete actie die ik kan doen?
4. Schat hoeveel tijd je nodig hebt, reserveer een blok in je agenda en stel een deadline
5. Focus op deze ene taak
6. Leg je telefoon zo ver mogelijk weg, sluit Instagram/Gmail/Facebook (of installeer Cold Turkey), accepteer dat het huis niet NU gestofzuigd hoeft te worden
7. BEGIN
8. Gun jezelf een beloning als je een brave jongen bent geweest. Bijvoorbeeld een bakje pleur, korte pauze of iets anders kleins (we moeten ook niet overdrijven).
9. herhaal

Bonus 10. Als het even stroperig aanvoelt allemaal; begin dan met het einde voor ogen. Schrik niet – dit escaleert van 0 naar 100 in één seconde – maar stel dat je overleden bent. Hoe wil je herinnerd worden als je dood bent? Wat wil je dat vrienden en familie over je zeggen in je afscheidsrede? Dit is een trucje van Stephen Covey om te bedenken waarom je een doel nou ook alweer zo belangrijk vond. Wat hoop je te bereiken? Sluit je ogen en visualiseer hoe het eruit ziet als je je doel bereikt hebt.

Die verwarmde stoelen van je BMW en dat ijskoude sapje van €8,- met van dat sediment op de bodem vormen een perfect contrast met elkaar, nietwaar? Zo zien bereikte doelen er nou uit. 

Reminder to self #4

Punt 4 is meer een stijl kwestie. Het afgelopen jaar heb ik gemerkt dat het verdomd lastig is om ‘andere’ ideeën op een respectvolle manier te benaderen. Je helpt er echter niemand mee door ideeën die in jouw optiek een beetje gek of anders zijn geen kans te geven. Mensen die er wel in geloven stoot je tegen het verkeerde been en die luisteren vervolgens niet meer naar je. Terwijl de mensen die er neutraal in staan je waarschijnlijk een onsympathieke kwast zullen vinden.

Ik wil dingen meer ridderlijk benaderen vanaf nu. Dingen waar ik zelf geen heil in zie op een respectvolle manier bespreken. Soms kan je het niet eens zijn met iets, maar er je eigen lessen uit halen. Ik wil niet in een lulletje rozenwater veranderen, maar ik ben wel het belang van een community in gaan zien. Het zou geweldig zijn als de Zowie Zep familie (inderdaad, zo zie ik jullie) zich uitbreidt met nog meer mooie mensen. Alleen ik denk dat ik als psycholoog in staat ben om dat op creatievere manieren te doen dan door twee groepen tegen elkaar uit te spelen (Trump, if you need advice. Call me…). Polariserende taal vind ik walgelijk. We denken al genoeg in hokjes en mijn eigen website is de laatste plek waar ik zoiets wil zien.

Ondanks mijn niet altijd even genuanceerde en schijtlollige toontje, ben ik blij dat mijn lezers tot dusver een bijzonder goede sfeer weten te bewaken.

YOU A BIG DAWG!! WHERE MY PAWS AT?!

Reminder to self #5

Wetenschap als oplossing voor alle problemen zien. Voordat ik hier dieper op inga, wil ik eerst de waarde van wetenschap en de wetenschappelijke methode benadrukken. Er schuilt veel praktisch nut in een wetenschappelijk manier naar de wereld kijken – iets dat helaas niet iedereen op school aangeleerd krijgt. Dat is jammer aangezien je de rest van je leven iets hebt aan deze manier van denken. Ik zal je uitleggen waarom.

Het is makkelijk om gewoon dingen te roepen zonder bewijs te hoeven leveren. Een beetje te makkelijk. Wetenschap is mooi omdat het bereid is om ernaast te zitten. Als een theorie niet werkt, zeg je ‘oeps, dat is jammer’ en trekt opnieuw de wijde wereld in. Op zoek naar iets anders dat je wel met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid aan mag nemen. Iets dat niet-wetenschappers ‘de waarheid’ zouden noemen.

Maar het gaat verder dan dat. Wetenschap is meer dan alleen een snor laten staan, een grote bril opzetten, met een wattenstaafje in een Erlenmeyer te roeren, de grote bril weer afzetten en huiswaarts keren. Het is overal om ons heen. Wetenschap is de figuurlijke bril die we op kunnen zetten om chocola van de wereld te maken. Voordat ik verzeild raak in een circlejerk met mezelf, Erlenmeyers, wattenstaafjes en de wetenschappelijke methode, zal ik stoppen. Maar ik geloof dat ieders leven baat kan hebben bij kennis over wetenschap.

Wetenschap kent natuurlijk ook zijn beperkingen. Één van de mooiste eigenschappen van wetenschap is tegelijkertijd haar grootste valkuil: wat vandaag ‘bewezen’ is kan morgen al ontkracht zijn. Kennis heeft een houdbaarheidsdatum. Ongeachte deze beperkte houdbaarheid en het falsifieerbare karakter, is het de meest systematisch manier van kennis over de wereld vergaren. Voorlopig blijft het mijn methode van voorkeur om op terug te grijpen als ik het even niet snap. 

Peace, I’m out! (Almost)

Mijn laatste bonus reminder to self is dat niets zaligmakend is. Wetenschap biedt geen absolute antwoorden, geloof geeft geen absolute waarheden, zelfhulp is slimme manier van commercieel inspelen op een groeiende behoefte en op ASOS rond blijven scrollen tot je gelukkig bent is ook geen structurele oplossing (geloof me ik spreek uit ervaring). Ik zie er nu wel swaggy uit maar zal op zoek moeten blijven gaan naar mijn eigen waarheden. Iets wat voor mij als de meest gestructureerde en veelomvattende manier aanvoelt om al mijn problemen te tackelen. Mijn persoonlijke magic bullet om het leven te winnen.

Misschien zal ik nooit de ideale oplossing voor mijn problemen vinden. Grote kans dat ik nooit definitieve antwoorden op grote levensvragen zal vinden. Dat het voor altijd een raadsel blijft waarom dit specifieke hompje atomen in godsnaam hier op aarde rond dwarrelt. Misschien zal ik er wel nooit achter komen wat mijn taak is op deze planeet.

Maar misschien is dat precies wat alles zo leuk maakt – erachter komen wat jij met je korte tijd hier wilt doen. Ik wil het niet onnodig dramatisch maken, maar ik ben klaar met het verspillen van tijd aan shit die ik niet wil doen om indruk te maken op mensen die ik niet mag.

Want, uiteindelijk komt alles op hetzelfde neer: groeien als mens. Dat ene ding waar vrijwel iedereen mee bezig is. Ik heb alles benaderd vanuit mijn eigen kleine Rapunsel torentje – de belevingswereld van een 27-jarige psycholoog met net iets te kroezig krullen die zich verwonderd over de wereld. Ongetwijfeld zal ik in mijn zoektocht naar mijn eigen waarheid dingen over het hoofd hebben gezien. Ik zal voorbeelden uit hebben gekozen die totaal onherkenbaar zijn, onderwerpen aan hebben gesneden die niet resoneren en theorieën aan hebben gehaald die volledig irrelevant zijn.

Ondanks dat denk ik dat de onderliggende concepten die centraal staan in mijn leven niet veel anders zijn dan die van jou. Dat ook jij liever terugkijkt op een hele serie “oepsen” in plaats van een heleboel “wat als’en”.

Want zelfs na één jaar bikkelen, lijkt al dit aanmodderen me nog steeds beter dan helemaal niets doen.

Groetjes Zowie, mei 2019

“Uncertainty is an uncomfortable position. But certainty is an absurd one.” – Voltaire

Existentiële_leegte_vertolkt_door_ernstige_blik_in_verte_en_kleding_die_matcht_met_ziel.jpeg