Tl;dr: waarom het geen kwaad kan om jezelf af en toe gewoon Kanye kvinnut ammel Best te voelen. Oftwel Kanye om m’n reet roesten. Een oproep om net zo van jezelf te houden als Kanye van Kanye houdt. Buiten dit is dit gehele stuk totaal ongerelateerd aan de flamboyante rapper uit Atlanta. 

“Harder, sneller, beter, sterker.” Nee, dit is niet de uitgeschreven climax van een slechte B-pornofilm. Het is ook niet een nieuwe reclamecampagne van Nike. Het is, u raadde het waarschijnlijk niet, het refrein van een oude Kanye x Daft Punk collab. In de tijd dat Kanye nog witte Luxaflex brillen en G-shock horloges droeg. 

Harder, beter, sneller, sterker. Anno 2015 nog steeds relevant. Zet jezelf schrap voor een enigszins cliché inleiding van dit onderwerp.

Onze samenleving wordt alsmaar sneller. We willen het allemaal beter doen dan onze buurman. Succesvol zijn is niet genoeg meer. We aanbidden mensen die het allemaal voor elkaar lijken te hebben. En aangezien dat voor de gemiddelde mensen natuurlijk totaal onbereikbaar is, heeft de gemiddelde mens geen rust meer in zijn flikker.  

Niet-gemiddelde mensen mogen vanaf hier afhaken. Aanmodderaars only vanaf hier. 

https://www.instagram.com/p/BnQ0fsUnWQE/

Enfin, ik heb er vorig jaar ook al een keer mijn gal over gespuwd. 

Deze verbeteringsdrang in een 6e versnellingscultuur heeft allerlei kwaaltjes als gevolg. De natuur is ziek, de economie staat op wankele benen, en burn-out epidemieën vliegen je om de oren. Uiteraard maken deze begrippen mooie krantenkoppen, dat begrijpt deze mediageyle infloewensert maar al te goed, anderzijds is het ook wel een tikkeltje zorgwekkend. 

Ik had je al gewaarschuwd voor de cliché introductie.

Nagenoeg zo cliché als dit scherm in horror films nét op het moment dat er stront aan de knikker lijkt te zitten

Wie is er ook lowkey onder de indruk van de persoon die zijn vrije tijd heeft geïnvesteerd in het fabriceren van zo’n grandioze compilatie? ✋

Om even terug te komen op mijn cliché intro; vrijwel alle crisissen vloeien voort uit onze groeimindset – iedere dag ontwikkelen, beter worden, volhouden, extra inspannen, en nooit genoegen nemen met de status quo. In Nederland doen wij het zo gek nog niet, maar er schuilt een paradox in: doing better, feeling worse, het gaat iedere dag beter, maar we voelen ons slechter. 

Kanye kom er maar weer in…

“Arrr’drrrrr, bed’rrrrr, fest’rrrrr, strong’rrrrr” – Kanye Winterfell ❄️

Onze continue drang naar meer wordt ook wel de onderste-uit-de-kan-cyclus (koppeltekens tussen de woorden voor het dramatische effect) genoemd (alleen door mij in dit artikel hoor), en bestaat uit 7 eenvoudige stappen:

1. ik wil iets 
2. ik maak mezelf wijs dat ik dan pas gelukkig ben
3. ik bereik dat wat ik wilde bereiken. 
4. ik vergeet vervolgens dat het me gelukkig moest maken. 
5. ik wil iets anders omdat dat me wel echt gelukkig zou moeten maken. 
6. ik bereik het en ben nog steeds ongelukkig
7. herhaal 

Uiteindelijk doen we dit om goed voorbereid te zijn op een toekomst. In een wereld vol innovatie en ontwikkelingen kan je niet stil blijven staan. Dat zou gelijk staan aan zelf(actualistatie)moord. Je wilt vooruit voordat je ingehaald wordt door iemand. 

Hoewel er niks mis is met een groeimindset, denk ik dat het ook prima is om af en toe wat gas terug te nemen of stil te staan. Filosoof John Stuart Mill gaat je uitleggen waarom:

“It is better to be a human being dissatisfied than a pig satisfied; better to be Socrates dissatisfied than a fool satisfied. And if the fool, or the pig, are a different opinion, it is because they only know their own side of the question.”

John Stuart Mill, Utilitarianism (1863)

Laten we er voor het gemak even vanuit gaan dat je geen fool of pig bent. Je bent een human being. In dit geval het ‘wijzere wezen’.

Wat betreft de interpretatie van de quote vind ik vooral de tegengestelde boodschap interessant. Misschien is het ‘wijzere wezen’ intenser ontevreden wanneer hij ontevreden is, vergeleken met een wezen met minder bewustzijn van een staat van zijn waar hij op dat moment niet in verkeert, omdat wijsheid ervoor zorgt dat je meerder manieren hebt om hypothetisch gezien ontevreden te zijn. Waar een gebrek aan wijsheid er juist voor zorgt dat je die mogelijkheid niet hebt. 

Met andere woorden: je zou kunnen zeggen dat hoe slimmer je bent, hoe meer manieren je kunt vinden om ontevreden te zijn. 

Met die gedachte in het achterhoofd moeten we naar de mensen kijken die voortdurend aan het rennen zijn. Een vertederde blik werpen richting de mensen die niet stil kunnen staan – de #goaldiggers die zich kapot lopen in dat hedonistische hamsterwiel. Waarom romantiseren we die situaties? Waarom willen we ook alsmaar meer?

Als we John Stuart Mill vrij mogen interpreteren, dan zorgt ons streven naar een optimale staat van zijn er alleen voor dat we een breder spectrum aan opties hebben om ontevreden over te kunnen zijn. 

Naarmate je ouder wordt (zei de 28-jarige millennial wijs) lijk je steeds meer in te zien dat al dat geren en gehijg leuk is, tot op zekere hoogte. Soms is het juist fijn om op adem te komen. Even niet innovatief en disruptief te zijn. Nog lekker even in je spijkerjack met Teddykraag en skinnyjeans rond te banjeren. Om eens in de twee weken gewoon niet op vrijdag te werken. Je kamerplanten niet te laten verdrogen ook al is de hype allang vervlogen. 

Misschien is het tijd om even een roman erbij te pakken in plaats van non-fictie. Wie weet is het tijd om je favoriet aanmodderaar te ontvolgen met zijn lollig verpakte zelfhulpadvies. 

Lekker even niet vooruit gaan. Erkennen dat je leven soms verre van significant en volkomen marginaal is, er effe om lachen, wat Rioja drinken, nog wat Merlot erachteraan gooien en een piemel tekenen op je Fit For Free ledenpas. Niet omdat het moet, maar gewoon omdat het kan. Omdat jij dat privilege hebt als marginale entiteit.

“Softer, slower, worse, weaker!” – Kanye kvinnet ammel Best

Beter advies ga je vandaag niet van me krijgen.

Voetnoot: Ik ben me er terdege van bewust dat ik – paradoxaal genoeg – een karikatuur van mezelf ben geworden, door zelfhulp te bashen en vervolgens mensen zelf te vertellen hoe ze wel moeten leven. Met het bashen van zelfhulp ben ik een onderdeel geworden van de cultuur die ik lijk te verachten.

Daarom blijf ik herhalen dat ik niet over zelfhulp schrijf. Maar in feite doe ik dat natuurlijk wel – de hypocriete dollo die ik ben. Waarom? Omdat ook ik onderhevig ben aan de nodige cognitieve dissonantie. 

Gelukkig weet jij nu wel dat het helemaal prima is om af en toe lekker tegen de stroming in te zwemmen. Dat jij die persoon op feestjes bent die “zeker leuk is op feestjes”. En dat het glas niet altijd vol hoeft te zijn. Of zelfs halfvol. Halfleeg mag ook weleens. Behalve bij rode wijn. En als iemand het daar niet mee eens is… Zeg maar dat hij lekker Gary Vaynerchuck kan gaan volgen en Bitcoins mag kopen. Dat is ook helemaal prima. Net als de persoon die lekker de Nutella pot leeglepelt terwijl hij op Funda kijkt naar huizen die hij helemaal niet kan betalen. 

Dat is ook meer dan prima.